و من مسافرم ای بادهای همواره...

مرا به وسعت تشکیل ابرها ببرید.

سلام

چقدر امروز پرم از حس های خوب. شاید مانیک دپرشنی هستم که دنیای دپرسیو او چند ماه است و زمان های مانیایی اش چند لحظه ، ولی راضیم. حتی اگر باز هم به بهانه یک باران، یک وعده تو خالی و سر کاری و یک آرزوی قشنگ اینقدر مانیایی شده باشم.

امروز خوبم خدا!

اینجا از تو سپاسگذاری می کنم.

من خیلی گشته ام و جاهایی را پیدا کردم در زندگی ام که پر است از نعمت. و خب دلیلی برای این همه افسردگی ، جز حماقت نیافته ام. و از امروز با تمام قوا باید بروم ، به سوی آرامش،

 من از امروز می دانم که همه چیز برای سعادت دارم، پس درون پر از نق را باید رها کنم.

ببار بارون! بیا پاییز!

خدایا از تو ممنونم!