ز گهواره تا گور دانش بجو!

سلام

من این ترم یه سری دروس خاص می گذرونم که خیلی دارن به زندگیم جهت می دن. حداقل تکلیفم با یه سری خواسته ها و کشش های قبلی ام روشن شد. دانشگاه ما تنها دانشگاه ایران است که این دروس را ارئه می کند.

القصه:

چند جلسه قبل سر کلاس کاربرد روانشناسی در ... صحبت بر سر این مسئله افتاد که چرا ما خواندن و تحصیل را رها نمی کنیم. با وجود اینکه تقریبا برای اکثر ماها پوزیشن استادی دانشگاه نیست، و برای تاسیس شرکت ها و موسسه ها هم همان ارشد هم کفایت می کرد و برای داشتن شغل هم ، همان اطلاعات کارشناسی هم کافی بود، به واقع چرا ما دست از سر ارتقا مدرک بر نمی داریم؟ یا حداقل اگر درس های خودمان را می خوانیم واقعا دیگه چرا این 14 واحد را ثبت نام کرده ایم و سر کلاس می آییم . چون این مدرک فقط برای تدریس در دانشگاه موثر است.

بحث داغ شد .

یکی می گفت :"خودمونم تو خودمون موندیم، هر مقطع رابا همان امیدهای نا امید شده مقطع قبل شروع کردیم ونا امید شدیم ولی دوباره اگر بگویند فلان موقعیت را با ارتقا مدرک خواهید اشت ، باز می نشینیم و می خوانیم و زجر می کشیم و قبول می شویم و سر کلاس می اییم."

یکی می گفت:" شاید اوضاع خوب بشه و برا ما ها هم کارهای خوب پیدا بشه "

یکی می گفت :" اگه بخوایم ادامه ندیم خیلی مغبون تر می شیم"

در نهایت هم خانم دکتر با پیشنهاد بچه ها ، گفت:" واقعا باید یه چند تا دانشجوی دکتری روانشناسی برای مطالعه شماها بذارم ،؛ به عنوان کیس های خاص بررسی بشین!"

خب پر واضح است که همگی تایید کردیم که ناگهان صدای استاد بلند شد که :" نامردا حتی یکیتون هم نگفت کلاسمون به درد بخوره و این مسائل صرف نظر از مدرک مفیدند و از سر اشتیاق اومدید!!!!"

هیچ چی دیگه! کلا مود کلاس عوض شد که:" خب شما خودتون ذهنمون رو منحرف کردید!  ما هم که استاد مداااار، خواستیم دلتون نشکنه و..."

خلاصه کلی رفتیم تو فاز اینکه :" اصن اگه این کلاسا نبود همه مدارک قبلی مون هم بی ارزش بود و اینا و ... "

ولی واقعا هدف از درس خوندنمون چیه؟

واقعا چرا این همه ازمون و کنکور و درس و ... کی قراره نتیجه ای متفاوت از اون هایی که این راه رو نرفتن ببینیم؟ تا کی ؟

خب من فردا ازمون استخدامی دارم دوستان! همون ارگان هایی که تا چند سال پیش لیسانس هم با سلام و صلوات می گرفتن حالا دکتری می خوان، البته اشتباه نشه، واسه همون کارا!

ایام به کام!