روز همه مردان سرزمینم

سلام

"روز پدر مبارک"

مقام والای پدر و مادر بر هیچ کس پوشیده نیست. به خصوص اگر کسی خودش این رو حس کرده باشه. اونوقت می فهمه عشق پدر و فرزندی ، یا مادر و فرزندی یعنی چه؟

من از اون دسته ای بودم که چون اکثر پناه بردنم به مادرم بود. و همیشه بی تابی هاش رو زمان مریض شدنامون می دیدیم، سنگ صبورمون بود و خیلی کارهای دیگه که مادرا می کنن ، همیشه فکر می کردم  که محبت پدرانه ، یه حسی تو مایه های یه حمایته خالصه که خیلی هم مردونه است و جدییه! (خب بابای من اینطورین، و همیشه باما ها جدی بودن و حتی در اوج مهربونی هم باج نمی دادن،  اگر هم می دونستن چیزی به صلاحمون نیست هیچ اصرار و اشکی کارساز نبود) و لی مادرانه ها پر هستند از اغماض و گذشت و چشم پوشی و مهربونی.

ولی از وقتی بچه دار شدم و همسرم رو می بینم ، به همه مردهای دور و برم بیشتر توجه کردم و حتی در مورد پدرم هم رقت قلبی می بینم که برام خیلی قشنگه، پدر های مهربون، پدرهایی که دنیا بدون اونا جای خیلی سختیه، پدر هایی که پشت اون چهره جدی و فیگورهای مرد مآبانه شون، یه دنیا مهربونیه. وقتی همسرم از ماموریت می یاد و می ره کنار تخت پسرک و با لبخند نگاش می کنه و اروم نازش می کنه، ورد زبونم دعای سلامتیشونه. وقتی بغلش می کنه و اونو بو می کنه، فقط عشق و مهربونی می بینم.

پدری و مادری یه غریزه است. یه کشش ناب!

ولی مردی....نه!

نامردترین ها هم می تونن پدرهای خوبی باشن.

به همین خاطره که می خوام به همه مردها، روز مرد رو تبریک بگم!

مردهایی که تو جامعه نگاهشون به مرد و زن های دیگه، نگاه به همراهان برای پیشرفته، نه ابزارهای برای پیشرفت فقط خودشون. که جامعه رو خانواده خودشون می دونن. اینا مرد وافعین.

روزتون مبارک!