روز دانشجو مبارک!

سلام

 طوری نیست! نگران نشید! همون 16 آذر روز دانشجو است.

خب ما دیر رسیدیم دیگه!

نه یعنی دیر هم نرسیدیم ها! اونقدر دیروز  و پریروز در استرس بودیم که حال وبلاگ نویسی نداشتیم.

چرا؟

دقیقا به این دلیل:" اگه استاد. راهنمام به من اس تبریک روز دانشجو بده، چه خاکی تو سرم کنم."

می دونید؟ دلم نمی یاد، یاد ملانصرالدین به فراموشی سپرده بشه، اینه که جا پای جای اون گذاشتم.

دقیقا اوایل شهریور که برای کارم رفته بودم دانشگاه یکی از استادا تو سالن دید منو و گفت:" سلام ! خیر مقدم! نمی دونید چقدر خوشحالمون می کنید که هر از چند گاهی اینجا هم تشریف می یارید."

با خاک یکسان شدم. گفتم " پوز تو یکیو می زنم، حالا ببین! هر روز که می خوام بیام (ارواح عمه ام). می یام پیش تو حضور می زنم و این متلکت رو می کوبم تو سرت."

الان دقیقا سه ماه و 12 روز از اون روز می گذره. کلاس می رم ولی دعا می کنم که استاد خودم منو نبینه. 

الان ربط منو و ملا نصرالدین رو فهمیدید؟

همه کار می کنم ، الا کارهای واجبم رو. بعد هم عین بید می لرزم و شب ها دعا می خونم تا فردا هم استادم یاد من نیوفته و اگرم افتاد تو گروه زبر آبم رو نزنه

می شه برام دعا کنید؟

پ. ن: وای به حال کسی که بگه ، "جای التماس دعا یه تکون بخور خو!" الهی زگیل در بیاره. خوب نمی رم تو مودش.