روز مرگی های یک مامان دانشجو، شایدم ...
می نویسم تا فراموشم نشود
روز مرگی های یک مامان دانشجو، شایدم ...
می نویسم تا فراموشم نشود
کوه نوردی
اونقدر با اعتماد به نفس اینجا می نویسم کوه نوردی که انگار تا ایستگاه آخر می ریم.
اما انصافا اینکه خیلی خسته نشی، خیلی وقتت رو نگیره و در عین حال لذت هم ببری ، خیلی خوبه.
این عکس یه مامان و بچه هاش است در پارک لاله و در یک صبح تابستانی .
http://s5.picofile.com/file/8136495418/IMAG0279.jpg
الان همسر و پسر رفتند پارک ارم. خیلی اصرار کردند که من هم بروم . ولی من نرفتم. الان احساس عذاب وجدان دارم. خیلی بده که من کارهام رو به رفتن با خانواده ترجیح دادم؟
آخه وقتی می ریم پارک ، همسر تمام مدت به پسرم می رسد و گاهی کنار من می نشیند و من کلا احساس یک همراه را دارم. در یک اقدام انتحاری با خودم گفتم " وقتی بهت خوش نمی گذره، وقتت رو تلف نکن!"
اما الان یه کم دلم برای پسر و همسرم سوخت و تنگ شد.
خب وقتی که هی آدم رو فراموش می کنن اینطوری می شه دیگه! مثلا من سینما رفتن، کوه رفتن، خرید رفتن، موزه و طبیعت گردی ، کنار دریا و .. خیلی از این مدل چیز ها را دوست دارم. که هیچ کدامشان استقبال نمی کنند و من عکس العمل نشان نمی دادم . بارها دوست داشتم که حتی شده یکبار همسرم پیشنهاد یکی از اینها را بدهد. در مورد پسرمان خودش را وادار به پذیرش می کند ولی در مورد من نه!
خب بلاخره از یک جایی می زند بیرون.
مثل همین همراهی نکردن با خانواده در عصر جمعه و خانه ماندن را به یک تفریح کسالت بار ترجیح دادن!
من عاشق کوه نوردی ام اونم تو هوای سرد
نه! هوای سرد ؟ منظورت که برف نیست ؟ البته زیر تیغ آفتاب هم لذتی ندارد.
ما قبل از طلوع آفتاب می رویم و وقتی پایین می آییم دیگر هوا گرم شده. ولی خیلی خوب است. بیشتر مدیتیشن است تا کوهنوردی.
کوهنوردی دقیقا کدوم قسمتش بود؟!!پارک لاله یه جایی که کوه هم داره یا چی؟؟؟
آخه نوشتی کوه نوردی ولی سر از پارک درآوردی!
اعتراض جالبی بود باشد که عبرت بگیرند.
بیرسان! کشتی منو از خنده!
بابا فقط کوه تو ذهنم بود. یعنی معلوم نیست؟ معلومه! یه بار دیگه نگاه کن!
راست می گی! آخه عکس دوستام و تهران از او بالا رو پاک کردم.
چشم اسمش رو عوض می کنم.
عبرت را ما گرفتیم فعلا، الان که تلفنی منوی شام ارائه کردیم خدمتشان با مهر فراوان فرمودند که انتخاب شام با خودشان است