چطور خودم رو ببخشم؟

راهنمایی بودم و داداش کوچولوم کلاس سوم بود، یا شایدم دوم. یادمه اون شب برق ها قطع شده بودن و ما یک گردسوز وسط اتاق نشیمن روشن کرده بودیم ، با یک فانوس که دم در بود برای بیرون رفتن. من سردرد بدی داشتم و بی حوصله بودم و مامانم ازم خواسته بود که با داداشم ریاضی کار کنم.  

گردسوز رو گذاشتم زمین و داداشم هم اومد. گفتم" این مسئله رو نگاه کن ببین می تونی حل کنی؟" نگاه کرد گفت " نه" . براش توضیح دادم و گفتم "فهمیدی ؟ " گفت "آره" گفتم "حالا تو اول برام توضیح بده ببینم فهمیدی بعد حل کن". گفت " بلد نیستم" . با حوصله ظاهری شروع کردم به توضیح دادن و دوباره گفتم حالا بگو. دوباره گفت "معلممون نگفته".  عصبانی شدم گفتم" حتی اگه معلمتون هم نگفته باشه من که گفتم.همین هایی که گفتم توضیح بده".  

دوباره هاج و واج نگام کرد. برای بار سوم هم توضیح دادم و با صدای بلند گفتم "وای به حالت اگه نتونی توضیح بدی!" . ولی اون دوباره گفت "آخه معلممون نگفته! " . 

منم که کنترل اعصابم رو از دست داده بودم یک سیلی خیلی محکم بهش زدم که باعث شد همه بیان سرم که" مگه مریضی؟ بچه رو چرا می زنی؟" در حالی که داداشم اشک می ریخت و مامانم بغلش کرده بود و برادر بزرگترم شماتتم می کرد که" الان خیلی احساس بزرگی می کنی؟" و منم که حرص می خوردم که " بابا این همه توضیح دادم می گم همون توضیح منو بگو ! هی می گه معلممون نگفته! خب گوش نمی ده دیگه" . 

 برادرم کتاب و گرد سوز رو برداشت و گفت بیا خودم بهت می گم. و من هم نگاه می کردم. کتاب رو گذاشت جلوش و گفت "می تونی حل کنی؟" داداشم هم گفت" آره" و جلوی چشم های گرد شده من حل کرد. دیگه همه داشتن منو با غضب نگاه می کردن که با صدای بلند گفتم " منو مسخره کردی تو که بلدی چرا توضیح ندادی؟"  

داداشم با یه صدای مظلومی گفت" آخه معلممون توضیح نگفته ریاضی گفته"!!!!!! 

دلم می خواست زمین دهن باز می کرد منو می بلعید. داداش کوچولوی من معنی کلمه توضیح رو نمی دونست. من اونشب وقت خواب خیلی گریه کردم. ولی غرورم اجازه نداد که اعتراف کنم. فقط همون جا نشستم و با جون و دل سرزنش های مامان و برادر بزرگترم رو شنیدم و سعی کردم کاملا زجر بکشم به خاطر این همه قساوت. 

و هنوز هم ازاون همه مظلومیتش دلم می سوزه. 

 شما هم از این ظلم ها کردین؟