شهر موش ها

سلام 

دیشب رفتیم فیلم شهر موش ها را دیدیم. سینما آزادی فقط 12 شب داشت و ما هم که مجبور! رفتیم سینما بهمن (میدون انقلاب). یک سالن مملو از بوی نم، بسیار سرد، و فقط سه ردیف نشتسته بودیم. فیلم احتمالا پر زحمتی بوده (در مقایسه با هالیوود نگفتم ها! بعد تذکر ندید). اما نه قصه جدیدی داشت و نه صدابرداری خوبی. یک فیلم شتاب زده. آنقدر آوازها قاطی بود که ما هم به زور از صدای تقلید یافته و موزون شده، اصل کلمات را پیدا می کردیم ، چه رسد به بچه ها.  

من و همسر که همش ساعت نگاه می کردیم تا کی تمام می شود. و انگار پسرمان هم همینطور بود چون هر دو دیقه یک بار روی صندلی ما خم می شد و خنده ما را در می آورد. 

چیزی که خیلی برایم جالب بود نظریه پردازی بلند بلند بچه ها از جمله پسر خودم بود که با دیدن هر صحنه ای ، بعدیش رو پیش بینی می کردند، آن هم بلند بلند. که با توجه به جمعیت کم داخل سالن و جمع بودنمان ، مثل میهمانی خانوادگی شده بود.  

کلا همسرم می گفت : " مرضیه برومند اون موقع ها هم برای ما که بچه بودیم این فیلم را ساخت و خداوکیلی هم برای بچه ها خیلی خوب بود و الان هم  مضامینش بیشتر برای ما که بزرگ شده ایم بود." آخه خیلی چیز ها با صدای جالب برای بچه ها گفته می شد ولی مناسب بچه ها نبود.  و قضیه اصلی هم همانی بود که در بچگی دیدم. ولی بدترین قسمت قضیه اون اسمشو نبر هایی بود که خیلی وحشتناک تر از اون زمان طراحی شده بودند و حتی ما هم ازشان چندشمان می شد .  

کی قرار است به نیاز بچه ها فکر شود. به این که قرار است یک فیلم خوب زندگی کردن ر ا به بچه ها بیاموزد و سر گرمشان کند ، نه اینکه به هیولاهای شب هایشان یکی دیگر هم اضافه کند و به نگرانی هایشان این که " اگه وقتی بچه گربه رو مامانش ول کرد ، این بچه موش های مهربون پیداش نمی کردن چی می شد؟"  

پ ن: ار خواب که بیدار شدیم با این نامه کنار کامپیوتر مواجه شدیم. یه طوری نوشته که بعد نتونم هیچی بگم. 

http://s5.picofile.com/file/8138811000/IMAG0305.jpg