غر غر

چقدر برای ماه رمضون هیجان داشتم. ولی با این سرما خوردگی بد، حس هیچ کاری رو ندارم. من اصولا سحر ، سحری رو می پزم . چون به غذای تازه خوردن به شدت اعتقاد دارم. خلاصه که سرماخوردگی و سرفه های وحشتناک باعث شد، دیشب دیر از خواب برخیزیم. می خواستم کباب دیگی بپزم با برنج زعفرونی و سالاد شیرازی(وای گرسنه شدم) ولی به جای همه اینا، نیمرو خوردیم ، با سالاد شیرازی. 

امشب هم باید برویم برای پنی سیلین. از الان داره دردم میاد. خدا نصیب نکنه! سرفه که می کنم، ریه ام رو به صورت محفظه ای خالی با دیوارهایی که می سوزند، کاملا حس می کنم.   

دعای هر روزه: 

خدایا سلامتی و امنیت و آرامش که می خواهم ،این به کنار. ولی قربون خدایی کردنت، این روزمرگی ها چی ان؟ آدم خفه می شه خب. یه بار کمک کن ما کارمون رو اون طور که در نظر داریم انجام بدیم! قرانت غلط نمی شه قول می دم!

جام جهانی هم تموم نمی شه ما شوهرمون رو ببینیم دو دیقه! از فوتبال می ریم والیبال ، از والیبال ، می ریم فوتبال. یه قند پهلو هم دیشب اومدیم ببینیم، پسر و همسر ظلم کردن بهمان و هی زدند والیبال.