روزی دیگر و حالی دیگر

سلام 

امروز از اون روزها بودا! دیشب که یار پیاده روی مون قرار امروز رو پیچوند. هازبند هم در یک اقدام انتحاری گفتند عزیزم !عشقمُ خودم باهات میام ! چی فکر کردی؟!... و من هم رو هوا زدم.میدونستم از لحظه ای که پیشنهاد داده پشیمون شده ولی خب من هم  خواستم به هر قیمتی شده برم پیاده روی . اما از اونجایی که خدا با مردان است گل پسر دیشب ۴ بار اومد بالا سرم که مامان خوابم نمی یاد و من تقریبا وقتی داشت خوابم می برد همسری به یه صدای پر از خواب گفت ساعت ده دقیقه به شیش ! نمی خوای پاشی؟ 

 و من چی گفتم؟ معلومه دیگه از خواب داشتم می مردم . و به این ترتیب خدا نمی ذاره ما ببینیم این شوهر همراه واقعی هست یا نه!  

 من نمی دونم این چه صیغه ای است که همه چیز باید بر وفق مراد این انسانهای خوش خوراک باشد.  

یه شب دیگه هم که بعد صد سال من در انتخاب رستوران اصرار به جایی کردم که یه کم دور بود (باور کنید اندازه فاطمی تا ولی عصر هم نبود حتی) با حرص همسر روی پدال و گاز ماشین رفتیم ها! ولی چی شد؟ حدس بزنید؟  

شب جمعه بسته بود ! یعنی دارم می میرم که همه چیز دنیا باید به دل این موجودات ...بشه.  (خانم ها هر کلمات قبیح که دوست دارید بذارید اینجا !) 

امروز رفتم برا‌ آزمایش خون! شرایط نمونه گیری پرولاکتین رو نداشتم . موند برا فردا. جل الخالق.

اولین نظری که برا ویلاگم اومده رو امروز تایید کردم. ممنون دوست عزیز!